Ο Γιώργος Βιζυηνός είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας. Τα πιο γνωστά του έργα είναι «Το αμάρτημα της μητρός μου», «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» και «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον». 

Γεννήθηκε σε μια πάμπτωχη οικογένεια στο χωριό Βιζύη της Ανατολικής Θράκης στις 8 Μαρτίου 1849 και το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή Μιχαηλίδης. Όταν ήταν παιδί τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη για να μάθει ραπτική. Δεν έγινε όμως ράφτης. Σπούδασε φιλοσοφία στη Γερμανία και θεολογία στη Σχολή της Χάλκης. 

Αργότερα ασχολήθηκε με μια αποτυχημένη μεταλλευτική επιχείρηση και εργάστηκε ως δάσκαλος σε σχολείο και ως καθηγητής ρυθμικής και δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών. 

Εκεί γνώρισε κι αγάπησε τη 14χρονη μαθήτριά του Μπετίνα Φραβασίλη. Ο Βιζυηνός έχασε το μυαλό του και σύμφωνα με κάποιες πηγές επιχείρησε να απαγάγει την κοπέλα, ενώ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, λίγες ημέρες προτού κλειστεί στο Δρομοκαΐτειο. Έμεινε στο Δρομοκαΐτειο για περίπου 4 χρόνια, μέχρι το θάνατό του το 1896. 

Ο Βιζυηνός συνέχισε να γράφει και μέσα στο φρενοκομείο και εμπνέονταν από τη ζωή του. Η ζωή του Γιώργου Βιζυηνού έγινε ταινία με τίτλο, «Μόνον της ζωής του ταξείδιον», από το ομώνυμο μυθιστόρημα και παρουσιάζει την περίοδο που ο συγγραφέας ήταν στο ψυχιατρείο και μεταφέρεται στην παιδική του ηλικία μέσα από τους διαλόγους με τον παππού του, οποίος του μιλούσε για φανταστικά ταξίδια.