Γιατί είμαι βιβλιοφάγος

Οι μαθητές της Δ΄τάξης με τη βοήθεια της κ. Κατερίνας Μανουσάκη έγραψαν το ακόλουθο γράμμα με το οποίο συμμετείχαν στον διαγωνισμό φιλαναγνωσίας του Μικρού Αναγνώστη με θέμα 'Γιατί είμαι βιβλιοφάγος'. (2012)

   Αγαπημένε μου Ευγένιε,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω τι είναι αυτό που με τρώει τον τελευταίο καιρό! Ή μάλλον θα έπρεπε να πω: τι είναι αυτό που τρώω ασταμάτητα και η μαμά φωνάζει πως δεν υπάρχει άλλος χώρος. Όχι στην κοιλιά μου, αλλά στο σπίτι.
Βιβλία, φίλε μου, βιβλία. Είμαι αχόρταγος. Για πρωινό τρώω ένα ελαφρύ κόμικ και μου φτιάχνει το κέφι όταν ο Αστερίξ και ο Οβελίξ κυνηγάνε τους Ρωμαίους πάνω στο τραπέζι μου. Για κολατσιό στο σχολείο, διαβάζω στα παιδιά της Πρώτης και της Δευτέρας εικονογραφημένα παραμύθια και τρελαίνομαι να βλέπω τις μικρές φατσούλες τους να θέλουν να μου πάρουν το φαγητό από το στόμα, όπως έκανα κι εγώ στην ηλικία τους. Άσε που τα κατσικάκια χοροπηδάνε στην κοιλιά μου μαζί με την Κοκκινοσκουφίτσα και τα τρία γουρουνάκια. Για μεσημεριανό καταβροχθίζω κυριολεκτικά περιπέτειες και γεύομαι σαν πειρατής την αλμύρα της θάλασσας, σαν νεράιδα τους καρπούς του δάσους, σαν γοργόνα εξωτικά φρούτα της θάλασσας, σαν ιππότης τα ψητά ορτύκια. Για απογευματινό, ξαπλώνω στο ποταμόπλοιο και τσιμπάω καλαμπόκια μαζί με τους φίλους μου τον Τομ και τον Χάκλμπερυ ή κουλουράκια και γάλα μαζί με την Μυρτώ, τη Μέλια και το καπλάνι. Το βραδινό μου το τρώω επίσημα στο εστιατόριο του Ναυτίλου και, όπως καταλαβαίνεις, όταν ξαπλώνω χορτάτος στα Μαγικά Μαξιλάρια μου κάνω το γύρο του κόσμου σε μια νύχτα και γίνομαι ό,τι θέλω μέσα στα πλούσια όνειρά μου. Τα Σαββατοκύριακα πηγαίνω για τσάι μαζί με την Αλίκη γιατί μ’αρέσει να μεγαλώνω και να μικραίνω όποτε μου κάνει κέφι και γύρω μου όλα να είναι δυνατά. Τις Κυριακές πηδάω από πλανήτη σε πλανήτη προτού προσγειωθώ στη Γη μαζί με τον Μικρό Πρίγκιπα. Εκδρομές με το σχολείο πάμε στο Εργοστάσιο του Γουίλυ Γουόνκα και τρώμε σοκολάτες. Μπορεί να βρω κι εγώ το έπαθλο, που θα ήθελα να είναι μία κάρτα για τη βιβλιοθήκη.
Αυτό είναι που με τρώει, ότι η μαμά αναρωτιέται τι θα κάνει με αυτόν τον βιβλιοφάγο. Πώς θα τον χορτάσει κι αν στα μαθήματα θα χάσει. Μα εγώ της λέω πως στη βιβλιοθήκη θα πηγαίνω κι όλα τούτα που μαθαίνω θα με κάνουν έξυπνο σαν την Ματίλντα και εκείνη ευτυχισμένη πια δεν θα ανησυχεί.

Σε φιλώ,

Πολυβίβλιος Αναγνωστάκης

Dear Eugene,
I’m writing this letter to tell you what has been eating me lately! Or rather I should say: what it is I’ve been eating ceaselessly and mum keeps saying all the time that there is no more room. Not in my tummy, but in our house. 
Books my friend, books! I can’t have enough of them.  For breakfast I have a light comic and it makes my day when Asterix and Obelix chase the Romans right there on my kitchen table. For a snack at school, I read illustrated fairytales to the pupils of A and B classes and I love to see their little faces looking at me as if they want to take the food out of my mouth, just like I did at their age. Not to mention that the seven little goats jump up and down in my tummy along with Little Red Riding Hood and the three little pigs. For lunch I literally devour adventures and I taste the salt of the sea like a pirate, the scents of the forest like a fairy, exotic fruit from the depths of the sea like a mermaid, grilled quails like a knight. For my afternoon snack I lie on the deck of the riverboat and nibble corn together with my friends Tom and Huckleberry, or cookies and milk with Myrto, Melia and the tiger. I have my dinner in all formality in the restaurant of the Nautilus with captain Nemo and, of course, when I lie down on my Magic Pillows I go round the world in one night and I become whatever I want in my magnificent dreams. On Saturdays I go for tea with Alice because I like getting bigger and smaller whenever I feel like it and everything around me to be possible. On Sundays I jump from planet to planet before I land on Earth together with the Little Prince. On our school trips we go to Willy Wonka’s factory and eat his delicious chocolate. I might find the prize, which I would like to be a library card. 
That’s what’s been eating me, that mum is wondering what she shall do with this bookworm of hers, how she will feed me and if I will keep up with my lessons. So I tell her that I’ll be going to the library and all the things that I learn, will make me as clever as Matilda and she will no longer have to worry.

Kisses,

Livrius Leggerius