Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Αν δε μου 'δινες την ποίηση, Κύριε - Νικηφόρος Βρεττάκος

Αποτέλεσμα εικόνας για νικηφόρος βρεττάκος
Nikiforos Vrettakos was born in 1912 in Krokees, a village near Sparta. He was a sensitive, humanitarian and visionary poet and one of the leading representatives of Modern Greek literature. He connected his life and work with the intellectual, political and social pursuits of the Greek people during the 20th century. He focused on the human existence, writing about emotion and the senses, the concept of beauty within Nature, the power of Memory, the Greek heritage through language, the essence of civilization. He was an active member of the Greek Resistance. During the dictatorship in Greece (1967-1974) he lived as a self-exiled in Switzerland. He engaged himself with prose, criticism and journalism. He won a lot of prizes for his work and he was a member of the Academy of Athens and honorary Doctor of Literature in the University of Athens.

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Eνώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.

Λοιπόν πώς σου φαίνονται; Είδες
τα στάχυα μου, Κύριε; Είδες τ’ αμπέλια μου;
Είδες τι όμορφα που πέφτει το φως
στις γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι έχω ακόμη καιρό!
Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.
Μ’ ανασκάφτει ο πόνος μου κι ο κλήρος μου μεγαλώνει.
Ασωτεύω το γέλιο μου σαν ψωμί που μοιράζεται.

Ωστόσο, 
δεν ξοδεύω τον ήλιο σου άδικα.
Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ’ ό,τι μου δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώνα.
Γιατί θa ’ρθει το βράδυ μου. Γιατί φτάνει όπου να ’ναι
το βράδυ μου, Κύριε, και πρέπει να ’χω κάμει πριν φύγω
την καλύβα μου εκκλησιά
για τους τσοπάνηδες της αγάπης.
 
Νικηφόρος Βρεττάκος



If you hadn’t given me poetry, oh Lord


If you hadn’t given me poetry, oh Lord,

I would have nothing to live on.

These fields wouldn’t be mine.

But now I am blessed with apple trees,

with branches sprouting from my stones,

to have my palms filled with sun,

my desert with people

my gardens with nightingales.



Well, what do you think of them? Have you seen
my fields of wheat, Lord? Have you seen my vineyards?
Have you seen how beautifully the light falls
upon my peaceful valleys?
And I still have time!
I haven’t cleared all of my land, Lord.
My pain digs into me and my holding grows.
I exhaust my laughter like bread shared.

Still,
I don’t waste your sun in vain.
I don’t throw away even a crumb of what you’ve given me.
Because I am thinking of the solitude and the torrents of winter.
Because my twilight will come. Because any time now
my twilight will be here, Lord, and before I go
I  must have turned my hut into a church
for the shepherds of love. 
                                                                                                                                                              Nikiphoros Vrettakos

                          Translation: Katerina Manoussaki, Tasos Botzekides

Γιατί είμαι βιβλιοφάγος

Οι μαθητές της Δ΄τάξης με τη βοήθεια της κ. Κατερίνας Μανουσάκη έγραψαν το ακόλουθο γράμμα με το οποίο συμμετείχαν στον διαγωνισμό φιλαναγνωσίας του Μικρού Αναγνώστη με θέμα 'Γιατί είμαι βιβλιοφάγος'. (2012)
   Αγαπημένε μου Ευγένιε,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω τι είναι αυτό που με τρώει τον τελευταίο καιρό! Ή μάλλον θα έπρεπε να πω: τι είναι αυτό που τρώω ασταμάτητα και η μαμά φωνάζει πως δεν υπάρχει άλλος χώρος. Όχι στην κοιλιά μου, αλλά στο σπίτι.
Βιβλία, φίλε μου, βιβλία. Είμαι αχόρταγος. Για πρωινό τρώω ένα ελαφρύ κόμικ και μου φτιάχνει το κέφι όταν ο Αστερίξ και ο Οβελίξ κυνηγάνε τους Ρωμαίους πάνω στο τραπέζι μου. Για κολατσιό στο σχολείο, διαβάζω στα παιδιά της Πρώτης και της Δευτέρας εικονογραφημένα παραμύθια και τρελαίνομαι να βλέπω τις μικρές φατσούλες τους να θέλουν να μου πάρουν το φαγητό από το στόμα, όπως έκανα κι εγώ στην ηλικία τους. Άσε που τα κατσικάκια χοροπηδάνε στην κοιλιά μου μαζί με την Κοκκινοσκουφίτσα και τα τρία γουρουνάκια. Για μεσημεριανό καταβροχθίζω κυριολεκτικά περιπέτειες και γεύομαι σαν πειρατής την αλμύρα της θάλασσας, σαν νεράιδα τους καρπούς του δάσους, σαν γοργόνα εξωτικά φρούτα της θάλασσας, σαν ιππότης τα ψητά ορτύκια. Για απογευματινό, ξαπλώνω στο ποταμόπλοιο και τσιμπάω καλαμπόκια μαζί με τους φίλους μου τον Τομ και τον Χάκλμπερυ ή κουλουράκια και γάλα μαζί με την Μυρτώ, τη Μέλια και το καπλάνι. Το βραδινό μου το τρώω επίσημα στο εστιατόριο του Ναυτίλου και, όπως καταλαβαίνεις, όταν ξαπλώνω χορτάτος στα Μαγικά Μαξιλάρια μου κάνω το γύρο του κόσμου σε μια νύχτα και γίνομαι ό,τι θέλω μέσα στα πλούσια όνειρά μου. Τα Σαββατοκύριακα πηγαίνω για τσάι μαζί με την Αλίκη γιατί μ’αρέσει να μεγαλώνω και να μικραίνω όποτε μου κάνει κέφι και γύρω μου όλα να είναι δυνατά. Τις Κυριακές πηδάω από πλανήτη σε πλανήτη προτού προσγειωθώ στη Γη μαζί με τον Μικρό Πρίγκιπα. Εκδρομές με το σχολείο πάμε στο Εργοστάσιο του Γουίλυ Γουόνκα και τρώμε σοκολάτες. Μπορεί να βρω κι εγώ το έπαθλο, που θα ήθελα να είναι μία κάρτα για τη βιβλιοθήκη.
Αυτό είναι που με τρώει, ότι η μαμά αναρωτιέται τι θα κάνει με αυτόν τον βιβλιοφάγο. Πώς θα τον χορτάσει κι αν στα μαθήματα θα χάσει. Μα εγώ της λέω πως στη βιβλιοθήκη θα πηγαίνω κι όλα τούτα που μαθαίνω θα με κάνουν έξυπνο σαν την Ματίλντα και εκείνη ευτυχισμένη πια δεν θα ανησυχεί.

Σε φιλώ,

Πολυβίβλιος Αναγνωστάκης

Dear Eugene,
I’m writing this letter to tell you what has been eating me lately! Or rather I should say: what it is I’ve been eating ceaselessly and mum keeps saying all the time that there is no more room. Not in my tummy, but in our house. 
Books my friend, books! I can’t have enough of them.  For breakfast I have a light comic and it makes my day when Asterix and Obelix chase the Romans right there on my kitchen table. For a snack at school, I read illustrated fairytales to the pupils of A and B classes and I love to see their little faces looking at me as if they want to take the food out of my mouth, just like I did at their age. Not to mention that the seven little goats jump up and down in my tummy along with Little Red Riding Hood and the three little pigs. For lunch I literally devour adventures and I taste the salt of the sea like a pirate, the scents of the forest like a fairy, exotic fruit from the depths of the sea like a mermaid, grilled quails like a knight. For my afternoon snack I lie on the deck of the riverboat and nibble corn together with my friends Tom and Huckleberry, or cookies and milk with Myrto, Melia and the tiger. I have my dinner in all formality in the restaurant of the Nautilus with captain Nemo and, of course, when I lie down on my Magic Pillows I go round the world in one night and I become whatever I want in my magnificent dreams. On Saturdays I go for tea with Alice because I like getting bigger and smaller whenever I feel like it and everything around me to be possible. On Sundays I jump from planet to planet before I land on Earth together with the Little Prince. On our school trips we go to Willy Wonka’s factory and eat his delicious chocolate. I might find the prize, which I would like to be a library card. 
That’s what’s been eating me, that mum is wondering what she shall do with this bookworm of hers, how she will feed me and if I will keep up with my lessons. So I tell her that I’ll be going to the library and all the things that I learn, will make me as clever as Matilda and she will no longer have to worry.

Kisses,
Livrius Leggerius 

Τι είναι το διαστημικό λεωφορείο;

Το ηλιακό σύστημα

Το ηλιακό λεωφορείο!

Αποτέλεσμα εικόνας για εδώ λιλιπούπολη
Ομαδική δημιουργία!





Και έτοιμα τα έργα!
Να πως φαντάζονται οι μαθητές του Γ2 τη "Λιλιπούπολη" και το "Ηλιοτρόπιο";






Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Mary Poppins - Let's go fly a kite


Γιατί άραγε;

Ένα μικρό αγόρι έμενε με την οικογένειά του στον 6ο όροφο μια πολυκατοικίας.
Κάθε πρωί έμπαινε στο ασανσέρ και κατέβαινε στο ισόγειο, για να πάει στο σχολείο.
Όταν όμως γύριζε το απόγευμα, έμπαινε στο ασανσέρ και έφτανε ως τον 4ο όροφο.
Από εκεί ανέβαινε ως τον 6ο με τα πόδια, από τη σκάλα.
Γιατί άραγε;



Αποτέλεσμα εικόνας για crazy kids clipart


Γιατί ήταν μικρός και δεν έφτανε να πατήσει το κουμπί του 6ου ορόφου!