27 Ιανουαρίου: Ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος και της πρόληψης των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Ολοκαύτωμα ονομάζουμε την εξόντωση έξι περίπου εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η κυβέρνηση του Χίτλερ ονειρεύονταν μια τεράστια αυτοκρατορία, όπου θα έπρεπε να κυριαρχεί μια "καθαρή" φυλή, η Άρια. Για τον Χίτλερ, ο ιδανικός «Άριος» ήταν ξανθός, ψηλός και γαλανομάτης. Γι' αυτό λοιπόν έπρεπε να εξοντωθούν όλοι όσοι δεν διέθεταν αυτά τα χαρακτηριστικά, όπως οι Εβραίοι.
Στο διάστημα από την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933 μέχρι και τη συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας το 1945, πολλοί Εβραίοι μετανάστευσαν από τη Γερμανία και την Αυστρία, ελπίζοντας να ξεφύγουν από τους Ναζιστές.
Ωστόσο πολλές χώρες αρνήθηκαν να δεχτούν πρόσφυγες. Ανάμεσά τους και οι Η.Π.Α.. Άλλες χώρες πάλι, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Ελβετία και το Βέλγιο συμφώνησαν να δεχτούν ορισμένο μόνο αριθμό προσφύγων.
Όσοι Εβραίοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν, μεταφέρθηκαν σε γκέτο, όπου πολλοί πέθαναν από το κρύο, τον υποσιτισμό και τις ασθένειες. Τους ανάγκασαν να ράψουν στο παλτό ή τη μπλούζα τους ένα κίτρινο αστέρι ώστε να ξεχωρίζουν.
Αργότερα στάλθηκαν σε κέντρα εξόντωσης για καταναγκαστική εργασία ή - αν κρίνονταν ακατάλληλοι για εργασία - για θάνατο σε θαλάμους αερίων.
Εκείνη την περίοδο δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια παιδιά, μεταξύ των οποίων εβραιόπουλα, παιδιά Ρομά, γερμανόπουλα με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες, παιδιά από την Πολωνία και παιδιά που ζούσαν στις κατακτημένες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης. Ο φόνος αυτών των παιδιών ήταν για τους Ναζί ένα προληπτικό μέτρο ασφαλείας ώστε να διατηρήσουν τη φυλή τους "καθαρή", αλλά και αντίποινα για τις επιθέσεις που δέχονταν από τους αντιπάλους τους.
Η Άννα Φρανκ ήταν ένα από το ένα εκατομμύριο εβραιόπουλα που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Η Ανελίζ Μαρί Φρανκ, όπως είναι ολόκληρο το όνομά της, γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη. Ενώ κρυβόταν από τους Ναζί σε μια σοφίτα, έγραφε σε ένα ημερολόγιο τους φόβους, τις ελπίδες και τις εμπειρίες της. Το ημερολόγιο αυτό βρέθηκε στο μυστικό διαμέρισμα μετά τη σύλληψη της οικογένειας και αργότερα δημοσιεύτηκε σε πολλές γλώσσες. Πλέον διδάσκεται σε πολλά γυμνάσια και λύκεια στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας
Ολοκαύτωμα ονομάζουμε την εξόντωση έξι περίπου εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο διάστημα από την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933 μέχρι και τη συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας το 1945, πολλοί Εβραίοι μετανάστευσαν από τη Γερμανία και την Αυστρία, ελπίζοντας να ξεφύγουν από τους Ναζιστές.
Ωστόσο πολλές χώρες αρνήθηκαν να δεχτούν πρόσφυγες. Ανάμεσά τους και οι Η.Π.Α.. Άλλες χώρες πάλι, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Ελβετία και το Βέλγιο συμφώνησαν να δεχτούν ορισμένο μόνο αριθμό προσφύγων.
Όσοι Εβραίοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν, μεταφέρθηκαν σε γκέτο, όπου πολλοί πέθαναν από το κρύο, τον υποσιτισμό και τις ασθένειες. Τους ανάγκασαν να ράψουν στο παλτό ή τη μπλούζα τους ένα κίτρινο αστέρι ώστε να ξεχωρίζουν.
Εκείνη την περίοδο δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια παιδιά, μεταξύ των οποίων εβραιόπουλα, παιδιά Ρομά, γερμανόπουλα με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες, παιδιά από την Πολωνία και παιδιά που ζούσαν στις κατακτημένες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης. Ο φόνος αυτών των παιδιών ήταν για τους Ναζί ένα προληπτικό μέτρο ασφαλείας ώστε να διατηρήσουν τη φυλή τους "καθαρή", αλλά και αντίποινα για τις επιθέσεις που δέχονταν από τους αντιπάλους τους.
Η Άννα Φρανκ ήταν ένα από το ένα εκατομμύριο εβραιόπουλα που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Η Ανελίζ Μαρί Φρανκ, όπως είναι ολόκληρο το όνομά της, γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη. Ενώ κρυβόταν από τους Ναζί σε μια σοφίτα, έγραφε σε ένα ημερολόγιο τους φόβους, τις ελπίδες και τις εμπειρίες της. Το ημερολόγιο αυτό βρέθηκε στο μυστικό διαμέρισμα μετά τη σύλληψη της οικογένειας και αργότερα δημοσιεύτηκε σε πολλές γλώσσες. Πλέον διδάσκεται σε πολλά γυμνάσια και λύκεια στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όσοι επέζησαν βρήκαν καταφύγιο σε καταυλισμούς και άρχισαν να αναζητούν αγνοούμενα παιδιά και μέλη της οικογένειάς τους σε όλη την Ευρώπη.
Ορισμένοι από τους υπευθύνους για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας. Οι περισσότεροι ομολόγησαν τα εγκλήματά τους και καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Ορισμένοι από τους υπευθύνους για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας. Οι περισσότεροι ομολόγησαν τα εγκλήματά τους και καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Όμως πολλοί ήταν οι εγκληματίες που δεν δικάστηκαν ποτέ. Ορισμένοι εγκατέλειψαν τη Γερμανία και ζούσαν στο εξωτερικό.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα του Εβραϊκού Μουσείο Ελλάδας, πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο.Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου